yazamadığım şiirlerim yarım kaldı

uykusuz bir sonbahar gibiydi...
bedenimdeki yenik yorgunluk
Ne kalbimde aþk kýrýntýsý
Ne de sevmeye mecalim vardý
yazamadýðým þiirlerim yarým kaldý



çay ile sigaram masa baþýnda
Kalem yazmaz oldu, mýsralar durdu
devþirme bir çaresizlik, engelim oldu
gülden hali sorulmaz, dalýnda soldu
yazamadýðým þiirlerim yarým kaldý


melankolik gecelerin, þarhoþu oldum
huzuru kaðýt ve kalemde buldum
halime kanýpta, sanmayýn isyana durdum
Ne kendimden, nede senden medet umdum
yazmadýðým þiirlerim yarým kaldý


farklý hayallere daldým
bazen umuda kapý açtým
sanmayýn aþklar arasýnda
kalboldum da yitip gittim
yazamadýðým þiirlerim yarým kaldý


Ne gökten kayýp gidecek ,bir yýldýzým oldu
Ne de ruhuma çare edecek güneþim
senden kalan üstü toprak örtülü bir yüreðim
umutlarým sýrra kadem, yaþayan bedenim
yazamadýðým þiirlerim yarým kaldý...









Sosyal Medyada Paylaşın: