Allahým ne kara bir gündü, Zalim kader yine aðlarýný ördü, Alev alev yanan yaþama ümidim, Bu acýdan sonra bir anda söndü.
Karlý soðuk bir kýþ gecesiydi, Saat ya on bir,ya da on ikiydi, Kötü bir þey olacaðý da zaten, Havanýn bu halinden belliydi.
Vakit geldi diyor artýk Azrail gidelim, Ayrýlýk zamanýn þimdi vedalaþ güzelim, Emir çok büyük yerden yapacak bir þey yok, Þimdi bu diyardan seni götürmeliyim.
Toprak aldý götürdü çaldý seni benden, Nasýl atar bu kalp? Nasýl yaþar bu beden? Açtým ellerimi haykýrdým! Allahým neden? Ben olmalýydým onun yerine bu topraða giren... Sosyal Medyada Paylaşın:
MertGeyik Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.