Sebebsiz gidiþine bir anlam veremedim Oysa ki gözlerimde yanan nurlu ýþýktýn Birden kestin yolumu yanýna eremedim Yollarýmý bekleyen sözde mutlu aþýktýn
Sen kapattýn Ansýzýn kapýlarý yüzüme Cümlelerim tükenme noktasýnda sol vurdu O yersiz gururunla heder ettin özüme Yetti artýk yaptýðýn eziyet cana durdu
Belkide bilinmeyen iþkenceye gebeyim Yýðýldýkça ruhumda beslenir korkularým Bir rüyanýn içinde gizlenen körebeyim Öyle derin izlerin var ki çýð duygularým
Acýlarýn üstüne döküldü de ahlarým Küllenmez ki içimde alev alýr közlerin Gönlümün yarasýna düþer durur vahlarým Yüreðimde kývýlcým tutuþturur gözlerin