ýslanmýþtý karanlýk
geçmiþ düþ/erken yýldýzlardan
el sallýyordu sarý saçlý kadýn
hayal miydi
uyumuyordum da
çoktan toplamýþtý yataðýný gözlerim
ve güneþ batmýþtý çoktan...
ýslanýrdý karanlýk
bozuktu sicili
arada kandýrýrdý bilirdim
gözlerinin mavisini sokardý cebime
aslýnda bilerek lades derdim
bir yalgýna sarýlý senle çook kandýrmýþtý beni
iþte ondan arada karartýrým ya gözlerimi!
ýslanýr karanlýk
bilmezsin sen
hele kimseler yok vakit
dökerim sevdiðin ne varsa denize
yemlerim seni bir balýkçý gibi
olmazsan
iþte boþsa aðlarým!
karartýrým iþte gözlerimi
ýslanýr karanlýk!
tutamam kendimi
bilmezsin
karanlýk benim gözlerim...
uslanmýþ artýk karanlýk
yoksun epeydir
yok artýk o sarý saçlý beniz
nicedir alýþmýþ açlýða
kurumuþ
çoktan yataðýný toplamýþ deniz...
TopraðýnSesi
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.