Söyle Þinpel, söyle hain…
Baþýmý cellâdýna býrakmak için mi sevdim?
Ne oklar saplanmýþtý
Çýkarýp attým, sol göðsünden;
Kazandým biliyorken
Kaybettiklerimle kaldým.
Söyle Þinpel, söyle hain…
Aðaç olsaydýn dal, bulut olsaydýn
Yaðmur verirdin.
Kanamalý bir yara
Ve ateþ düþmüþ bir yürekten baþka…
Sen bana ne býraktýn ki?
Söyle Þinpel, söyle hain…
Bu baharýn erken solan çiçekleri
Biz mi olmalýydýk?
Kelebekler de uçup gittiler
Ateþ böcekleri yanmýþ birer akkor!
Neden yeryüzü mavi deðil
Bilir misin?
Hep türümüzdür, beyazý karaya çalan!
Ve bilir misin?
Denizlerin neden rengini
Gökyüzüne verdiðini?
Çünkü gökler incilerini,
Yýldýzlarýný denize dökmüþ
Ýlan-ý aþka…
Ýþte bu sonsuz aþktýr.
Söyle Þinpel, söyle hain…
Yeþil yapraklar dalýnda olur
Sararmýþý da rüzgâr alýr.
Ya bizleri?
Azrail! Alýr.
Söyle Þinpel, söyle hain…
“Azrail oldum canýný almaya geldim” de.
—Gelme topraðýma, Si-dara, gelme…
Tuzlu gözyaþlarýn beni susattýr,
Üzerimde toprak olur, kalkamam
Yýldýzýmý kaybettim diye çok aðlama
Sonra gözlerinde de olursun!
Laneti benden bilirsin.
Oysa aþkýmýz baþtan ayrýktý
Bir zehirli okla vurduðunda beri
Þimdi git, Þinpel…
Kaderimle yüzleþmek istiyorum:
—Utan… Utanmalýsýn hey geçenlik/zaman
Su gibi akýp giderken ardýna bakmadan...
Doðdum ve yaþamadým!
Ve þimdi “ölme zamaný” diyorsun
Ne tez karþýma çýkýp bunlarý söylersin
Tam hayatý sevmiþken…
Seveni hor görmek marifet mi yani?
Ve Þinpel’im;
Ne uzun ne de genç
Ne de soluk alabilecek nefesim kaldý
Þinpel, artýk yokluðumla azadesin
Al, dünya senin olsun,
Bir avuç toprak üzerime…
BÝR KELEBEÐÝN SESSÝZ ÇIÐLIKLARI –2- Z. D. YAY
*Þinpel= Yeþil yaprak
**Si-dara= Aðaç gölgesi
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.