seni düþündüm yine bu sonbahar akþamý hüzün pusuya yatmýþ puslu havayý seven kurt misali yýldýzlar küsmüþ semaya gökyüzü kuþanmýþ en siyah giysisini belli ki ar namus etmiþler kimsesizliði çaðýrdýn da gelmedim mi sevgili
ben böylesi darýlmazdým akþamlara böylesi karalar kuþanmazdý sema çakýlý kalmazdý bakýþlar çýkmaz sokaklara ve böylesi kasvet düþmezdi payýma çölde su oruçta ekmek bekler gibi bekledim bir ömür seni çaðýrdýn da gelmedim mi sevgili
gittikçe büyüyen sinsi bir yalnýzlýk sarýyor þimdi bedenimi kaçtýkça kovalayan tütün kokulu sari bir hastalýk peþimdeki dipsiz bir kuyuya bodoslama dalýyor biteviye cismim
ahhh keþke baþa dönebilseydim içimi kanatýrcasýna açýtan sýzýyý dindirebilseydim tütün kokulu akþamlara son verebilseydim kimbilir bu lacivert yalnýzlýk terk ederdi beni
çaðýrdýn da gelmedim mi sevgili
14.10.2010 ferhan erdoðan
Sosyal Medyada Paylaşın:
maskelimelek Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.