anne ; dudaklarýmda büyüyor yalnýzlýðýn busesi gözyaþlarým beslemiþ onu belli yýllardan beri yoksa çýkarmýydý çeyizim dibinde , siyah beze sarýlý gözleri
anne; eylül gibi dökülüyor saçlarýma beyazýn lekesi bense baharýn yamacýnda dizleri kanlý yüzü kirli
babama söyle söyle bilsin anne
kýzýnýn kirpiklerine saçkýran vurmuþ teninde çelimsiz tohumlarýn bedenleri uzamýþ susmayan feryatlar mekan kýlmýþ duvarlarýn önünde acýsý boyunca yarasý taze , kabuk baðlamayacak kadar inatçý bir yaný hep eksik kalmýþ de anne
bak sayfalarý öksüz satýrlarý yetim harflerin yaþlarý ile ýslanmýþ þiire küsecek kadar çaresiz anlayacaðýn kendini kendinden elemek üzere de anne
sokaklarýnda ayyaþlarýn nârâ sesleri kulaklarýnda pasý silinmeyen þarkýlar nakarat hep ayný ve Baha’nýn hüzün kokan yorumuyla bir kez daha yola çýkar yaþlar ardýnda gök gürültüsü
derken! üþümeye baþlýyorum annem dolanýyor dilimin kayganlýðýna baban süzülüyor gözlerimin pýnarlarýna en sonunda ; bitter sevdamýn hayalini de düþürüyorum elimden her þey tuz buz
yýkamak için çýkýyorum avuçlarýmdaki özlemi su ile gitti su gibi bitti
kandili üfler rüzgar gece kollarým(d)a gevþer siyah teni kaderime gölge eder.
en iyisi boþver söyleme duymasýn babam , sende hiç birini bilme anne
senaryosu sonlandýrýlmýþ bir hayat ve baþýna kadar dolmuþ bir kaset
þimdi restart zamaný
23/09/2010 10;40 eMÝNE Sosyal Medyada Paylaşın:
eMİNeYZAMAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.