Emeklidir amcam. Aðlar, sabah akþam. Der: Cebimde kalsa, Maaþtan bir lira, Diþimi kýrcam. Hanýmýnýn ismi, Neriman. Adýný duyunca, Der: aman... O emekli. Nasýl becerir, Üç kuruþla geçinmeyi, Belki de kaderine, Borçlu bu yeteneðini. Çok þükür cebinden, Eksik etmezler akrebi. Bazen dalar gider. Kim bilir caný neler ister. Her gün rastlýyorum, Yolda. Ekmeði yine koynunda, Hoþtur sohbeti. Boþtur sepeti. Adý üstünde emekli. Þanslýydý. Cenazesini bile. Bizim mahalle. Defnetti. Nefesi üstünde, Bu memlekette emekli. Yaþamak için, Geçim dünyasýnýn, En nadide hünerini sergiledi…
13.10.2010 Orhan OYANIK
Sosyal Medyada Paylaşın:
orhanoyanik Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.