Yürrü

Yürrü...

oyalama
eveleme
geveleme dedi
karakedi kendi kendisine
kýzgýn dama uðramayalý uzunca bir yýl
yýlgýnca geçmiþti
çýlgýnca seçmiþti
düþlerini
düþüreni
düþür
emi

sokaðýn sakinleri
tanýmaz olmuþtu onu
eli konu
insanlaþmaya adanmýþtý
adaklanmýþtý
tepe
taklak
gerdan
merdan
saydamlaþmýþtý
siyah adam..
yüzüne sýðmayan bakýþlarý
kendisine ait deðildi
gözlerine saklanan
usu yanýlýr
yüreðindeki kaný
kýnalanýr olmuþtu
el el
parmak parmak
týrnak týrnak
renklerin havasýna
katýlýr olmuþtu
matlaþmadan
tek tek
darbuka dümbelek

kelek bir alemde
dansa soyunmak
tangolaþmak varya
arya okurcasýna
yakýp yakarýp
kavrulmak marya
maria antuvanet!
açlýk nedir bilirmisin sen?
acýkýnca ne kaleler devrilir
sayar mýsýn sen
oyarmýsýn sen
gözünü hanende olanlarýn..


Bastilleþtik dedi
kuyruðu dibinden kesilenler
giyotine sevdalýlar
duvarlarý yýkýlmýþ
surlarý serpilmiþ
ikonalarý kýrýlmýþ
koca þehir teslim olunca barbarlýða
berber alabruz kesince
ense tokatlaþýnca
yokluk kol gezince
jandarma mavisi ufka gerilince
susam tarlasý sazlýk olunca
göle zehir zýkkým yaðýnca
gökkuþaðý külbasana dönüþünce
yosun bakýþlý kurbaða kral olur
ulu orta meydan yerinde osurunca
ses duvarýný aþýnca
kaderine terkedilenlerin avazý
tesbihleþir acem aþiran
vaazý maaþlýlarýn
kazaný hoþaflýlarýn
yaðý kesilince
kalkar isyan bayraklarý
allý karalý
teslim olmuþluk tükenir
kavga
yafta üstüne
pasta
peksimet altýna
gizlenir dedi karakedi
bitlerini diþledi ayaza karþý

etleri dökülenler
inlerinden çýkýnca yavaþ yavaþ
kemikleri tezgaha sürülenler
böbreði kesilip biçilenler
itler ibneler
fahiþ fiyata satýlan etler
baldýr bacak
koç taþaklar
tezgaha serildi birer birer
alýcýsý tükenmiþ
pazar yerinde
unutulmuþ kahkahalar
gabzýmal hamid efendi
turþusu martlamýþ
armut suratlý
hacý hüsrevin üçüncü karýsýna
iki okka badem postalayýnca
burnu çiçekli
dilbaz oðlanla...
kýyamet koptu
mahallenin namusu
keresteci halile teslim olunca
boþ yerler bir bir dolunca
dolmuþ köþeyi dönünce
fireni patlayýnca
tepetaklak...

akþam tez bastý
sokaðýn köþeleri
gölgelenmeden mora
bir afattýr boþaldý
gökyüzü yarýlýnca
bekci bekir yetiþmeseydi imdada
damý akan hacer bacý
karsuyuna batýp
eriyecekti
kýþýn ayazýnda

telaþa alýþýk deðildi karakedi
nede temaþaya dönüþen
bel mel bakýþa
bu kýþ
gomunizm gelir deye
avazý çýkan zabit hayrullaha
baktý
bir de damda
damla sakýzýna dönüþmüþ buza
içi dondu
kansýzlar deye ünledi
izansýzlar
imansýzlar
bu þehri saltana dadanmýþlar
kara sülükler sizi
yarasa suratlýlar
ayyuka çýktý
debdebeniz
domuzda kýl kalmadý
ne de denizde bir dirhem tuz
uyuz oluyorum efem dedi
kuduz köpekleri tasmalýlara

ve yürüdü
ýslak damlarýn saçak aralarýnda
bacak aralarý mühürlü
kalýn kalçalarý düðümlü
elleri þerbet güðümlü

endamý tamlara
bakýnarak
beladan
seladan
sakýnarak
ýkýnarak sýkýnarak

bu kýþ ben gelemezsem eðer
yollarý tükenmezlerin
milyonla ayaðý
yürüyecek
bu devri sultanat
üstüne
üstüne
tekelleþmiþ sevdalar
kirli suratlarýna tükürecek
kan tutan kinlerini bir daha
arnavut kaldýrýmlarý
sökülecek
týrnak týrnak
namlulaþacak türküleri yakýlanlar
devirecek
beton çelik alaþýmý duvarlarýný
tekkeleþmiþ yularlarýný
destanlar söylerek
torunlarýna
topaklarýna
toprak doyursun gözlülerin
veliahtlarýna
ahtý eyyam eyleyecek bu kýþ
kar tipi
poyraz poyraz
yaza ulaþmadan
et kemikten ayrýlacak
’ak göt kara göt’
meydan meydana çýkacak
deri ateþle sýnanacak
dedi karakedi
kendi kendisine

dönüþ yollarý týkanmýþ
kedi sürüsüne dalarak
adýmladý sokak lambalarý aralýðýný
bir saða bir sola yalpaladý
düþsüz dengeyi tamamladý
yamanarak gölgesine
dolanarak nefesine
yokuþ yukarý
týrmandý
bin kere
düþse bile
baþýný elleriyle yuvarladý
tepeleri kardelenli
kaf daðýnýn
ensesine
ensesine
ensesi
traþlý
yürrü taþarabasý
anca gidersin

dedi
karakedi
kendi kendine...
yürüdü
tükenmek bilmeyen yollarýn
en sarp yerlerinden
baþ göz üstüne...

Volkan Kemal

Bu öyküsel düttürü, “ Yollar yürümekle tükenmez “ deyen tuzu kurularýn inadýna, yoluna devam etmekte direnenlere adaklanmýþtýr.

Sosyal Medyada Paylaşın: