KIRMIZI TOPUKLULARIM...

Sisli puslu,Ýstanbul’un Beyoðlu caddesindeyim,
Maðaza ýþýklarý yanýp söner sanki,ayni umutlarým,
Bir hýz ki adýmlarýmda gölgenleyim sanki adým adým,
Caddede duyduðum sesse þu kýrmýzý topuklularým......


Aklýmýmý yitiriyorum ne?yürürken niyeki bu hýzým?
Beynimdeki düþünceler bana yetiþmesin diyemi koþarým?
Bir dolu sene haber beklemiþ boþuna galiba umutlarým,
Caddede duyduðum sesse þu kýrmýzý topuklularým.....



Bazen aþka dikenli tel ören babama þu isyan selim,
Annenin kalbindeki kin niye idi?sevilmedi hiç milletim?
Biliyormusun aþkým?senden oysa hep haber bekledim,
Caddede duyduðum sesse þu kýrmýzý topuklularým...



En çok istediðim þu gözyaþý izlerinde þu kýzý hatýrlaman,
Þu biriken mektuplarým okunurmu birileri tarafýndan?
Þu ömrüm sana, anlaþýlýr ,mürekkebi daðýlmýþ kaðýtlardan,
Caddede duyduðum sesse þu kýrmýzý topuklularým..

tek ses þu an tek ses ..


EFTERYA GÜNLÜÐÜ
YAZAN
BÝNAY SEYMEN
12-10-2010
Sosyal Medyada Paylaşın: