Çýktým yaylalara otlar büyümüþ, Üzerima kuzular yatýp, uyumuþ. Herkes neþeliyken ben kara günde, Benim sevdiklerim niçin çürümüþ. *** Bu daðlar solunca, burada yokum; Eskiye dayanýr aile köküm. Üzümler dallarda sanki bir lokum, Öyle dolmuþum ki; yemeden tokum.
Sosyal Medyada Paylaşın:
fatma tatlıtürk Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.