Gönlüm bu hayatın yalnız zehrini mi içti!

Hisleniyorum düþündükçe
Yüreðimin titrediðini hesap edince, ruhum bir baþka kederin deminde
Ne kadar sükut etsemde, boynumu büküp melalimi ummana döksemde dil hazan
Ruhumun en bakir insicamýnda çýkmýyor hicran, gam ile yaþamak ne elim buhran








Neyleyim ki hayat bu diye geçemiyorum
Akla karayý bazen zihnim kararýyor seçemiyorum, boþver diye geçemiyorum
Nefsim için bahanelere sýðýnýp kalbimi emele feda edemiyorum, sessizlik istiyorum
Ahenk içinde nefeslenmeyi diliyorum, dünya için kaybolmayýda aþka veremiyorum








Ne gönlümün derdimi sor bana
Ne karalar içinde aðla, yüreðin burukluðunu ruhunun serencamýnda yaþama
Eðer çýkacak olursan bir sevda yolculuðuna, umudu ve ihlasý bir tarafa býrakma
Ne derlere göre yaþayýp, takiye içinde boðulma, aþk kalbi inþiraktýr yakýnen anla








Hani temiz bir kaðýt alýrsýn yazmak için
Sýrlarýn sultanýný anlatmak, sevda ve salanýn nidasýyla ve açýlýrsýn bir umutla
Dert deðil seni buðulayan, aklýn kýt deðil bir ferahlýðý sunmayan, bahtýn hiç deðil
Gayretin ve azmin, ihsan içinde anlamlaþan terazinin, nasibi taksimat kimin için








Sabýr nedensizliðe kurban edilemez
Yeniden silkiniþ için vecdin ve tahkikin ilimsiz bir hal ile vucuda gelmez
Ne kadar sükut etsen, baheler içinde inþaallahka yetinsen, aþka asla eriþtirmez
Ruhun ve kalbin, bir niteliðe ulaþmak için takvayý cihetin, hilm için boþa gitmez






Mustafa CÝLASUN
Sosyal Medyada Paylaşın: