Deniz çarþaf gibi, mavi uçsuz bucaksýz Sahil boyu altýn kum, duman tüter ocaksýz Yaný baþýnda ova, uzanýr daðlara dek Toroslar var karþýda, suyu hem soðuk hem sek.
Kýymet bilen çýkmadý, kul kendini sýkmadý Sebze meyve deposu, doðru duvar yýkmadý Çýkar uðruna gitti, yer yerden mantar bitti Kimyasal sarmýþ bizi, balýklar bile bitti.
Yeþil ile maviydi, Akdeniz ile sahil Baðrýna taþ atýldý, taþý atan çok cahil Kesildi tüm aðaçlar, plan ve program yok Bir þehir yok edildi, suçlu fakir deðil tok.
Kesildi þah damarý, þamar vurdu þamara Mersin nerdesin ses ver, aðlar yýldýz kamara Bize kaldý sizlerden, bu miras olmaz bizden Ey taþ kalpli duvarlar, Mersin utanýr sizden. Sosyal Medyada Paylaşın:
Selim Temiz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.