GÖNLE HAS

Beni benden aldý kime götürdü
Sözü hiç çekmesin bir yana gönül
Sevda bahçesinde kaç gül yetirdi
Döndü bülbül gibi divane gönül

Aþkýn cephesinde yenilmez ordu
Yârin zülfü ile asýlýyordu
Seven ne sebeple ayrýlýyordu
Maþukun gelmedi imana gönül

Kiriþten çýkýnca sevdanýn oku
Ayýrt edemezsin var ile yok’u
Seven yanacaktýr kitabý oku
Ýtiraz eylemez suzana gönül

Gâh sesi yükselip gâh düþüyorsa
Gâh ateþ basýyor gâh üþüyorsa
Kurt kuþ etrafýna üþüþüyorsa
Sýðmýyor demektir zamana gönül

Aþkýn karanlýðý aydýnlatýyor
Kerem’i Mecnun’u ne anlatýyor
Aslý da Leyla da çile satýyor
Nakþolur nazýmýz destana gönül

Gönlüme direnen n’ideyim aklý
Sevda bir incidir yürekte saklý
Kim demiþ hasretlik ölümden farklý
Garkoldu hasretten hicrana gönül

Hayat denen doðum-ölüm arasý
Bir türlü kapanmaz gönül yarasý
Kar kýþta da kalsa Gözükara’sý
Boþ ver müpteladýr dumana gönül

Çark-ý Devran (sy.51)
Sosyal Medyada Paylaşın: