ELEDiN ÜZDÜN BENi
Bir zerreydim elinde, küçüldükçe küçüldüm.
Daðlandý hücrelerim, taþ üstüne döküldüm.
Beklemeden baharý, zemheride ekildim.
Eledin süzdün beni, kabtan kaba döküldüm.
Aþka bir fasýlaydý, baþlamadan verilen.
Huzur yoktu sinede, gergef olup gerilen.
Mazide tutukluydu,göz önüne serilen.
Eledin üzdün beni kabtan kaba döküldüm.
Derecesi kalmamýþ, aþk sende barýþmýyor.
Dilinin söylediði, yüzüne,yakýþmýyor.
Þeytan bile býrakmýþ, hiç sana karýþmýyor.
Eledin süzdün beni kabtan kaba döküldüm.
Ýþlenmiþ siciline, tanýnýyor eþgalin.
Son kez rehin aldýðýn son defadýr iþgalin.
Tepeden týrnaðýna oyun senin meþkalin.
Eledin üzdün beni kabtan kaba döküldüm...
dargýn
Ayþe Özdemir
Sosyal Medyada Paylaşın:
eylül nağmeleri Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.