Ne çaresiz bir kanat çýrpýþtýr,
Sana doðru uçmaya çalýþmalarým,
Yaralýyken, dermansýzken,
Kanarken kýrk yerinden kýrýlan kanadým.
Ne acýmasýz hayalini bile alýp benden,
Gönül kapýmý çarpýp çýkmalarýn.
Ayný manzaraya bakarken,
Görememek ayný resmi,
Ne acýdýr bilemezsin,
Kýzarsýn bana içinden,
Alýp baþýný gidersin.
Sen düþerken gözlerimden.
Yapma Allah aþkýna,
Duramýyorum yerimde,
Görünce bir ruhu,
Yaralý ve acýlar içinde,
Diyemiyorum iþte sevdiðim,
Diyemiyorum "bana ne"
Dayanamýyorum, kaldýrmýyor yüreðim.
Ýnsanlarýn acý çekmesine.
Neyse...
Gün içinde bir an,
Sesini duyuyorum biliyor musun?
Hayatýn telaþýnda kapýlýp giderken,
Yangýn yerindeyken ruhun.
Ben sana gülümserken,
Rüzgârýnla tokatlýyorsun.
Seni delice severken,
Sýcaklýðýnla sarýlýyorsun.
Öyle anlar geliyor ki,
Tatlý sert duruyorsun.
Hayat sahnesinde bakýp kendime,
Diyorum oynamýyorsun.
Seni seviyorum anla iþte.
Seni seviyorum.
Neyse...
Kýskanýrým seni,
Belli etmesem de,
Kýskanýrým daðdan, taþtan,
Sana kimileri maskelerle gelse de,
Güvenirim sana,
Sen gül, eðlen, mutlu ol,
Namerdim bakarsam ardýma,
Sen benimsin çünkü
Nasýl sevdiðimi bilensin.
Benim gibi aþka yaþ biçmeyensin.
Baþkalarý gibi öldürmeyensin,
Aþk okunur güzel gözlerinde,
Sen benim denizimsin.
Marmara gibi kutsalsýn bende,
Anlýyorsun deðil mi bebeðim,
Seviyorum seni,
Sen olduðun için,
Býrakma ellerimi,
Baþkalarýnýn ellerine,
Býrakma, korkuyorum.
Aþkla bak gözlerime,
Telefonu aç,
Bana sevdiðini söyle,
Bak arýyorum seni,
Arýyorum, bekletme,
Meþgule düþtü,
Neyse...
Gel desem,
Duyamazsýn feryadýmý,
O kutsal iki kelimeyi
Sakladým gökyüzüne,
Yedinci katýnda sakladým,
Senin için caným.
Belki duyarsýn bir gün,
Belki ses verirsin sesime.
Belki lapa lapa kar yaðarken,
Bedenleri kavururken güneþ,
Geliverirsin belki gecenin içinden,
Anlýyorum caným dersin.
Saçlarýmý okþarsýn beni seversin.
Özlediðini söylersin.
Diðerleri gibi olmazsýn.
Gitmezsin.
Kalýrsýn her nefesimde bende,
Yaþanýrsýn gözlerimdeki aþk içinde,
Hayal kurmamalýyým.
Kýrýlýrým diye korkarým yine.
Neyse.