Bir güzeli bilmek için uzamýþ bir gölgeyim, Ne bilirim, ne bilemem, kimbilir nerdeyim Bir gölgeye aþýk olup yanýnca anladým Ne orada, ne burada, hiçbir yerde hem heryerdeyim
Varlýðým ben mi, yokluðum sen mi bilemem Her an bir sille, bir yanýþ, niye var ki bu elem? Ne doðru, ne yanlýþ var, herþey yanýp Kül olur Kül’ün azametini gören bu küle kul olur
Ölünce uyanýrmýþým rüyadan, rüyayý gören kim? Zaten ölüyüm, hiç ölüye ilaç verir mi hekim? Bir’in algýsýný sonsuza çýkarýp bizi kandýran hakim Hem gören-görünen, hem bilen-bilinenmiþ meðerkim
Her an dönmede, var-yok arasýnda çýkmaz sokak Bir gölge olur bir gerçek, nerden bakarsan bak Vardan bakarsan gölge, yoktan bakarsan gerçek, Deðiþmezki ne yapsan, ister haz yaþa, ister acý çek
Tutarsan O deðil, býrakýrsan O olur, paradoksu yaþarsýn Sen varlýðýnda kaldýkça sanma bir makam aþarsýn Sendeki seni bilince þehit(þahit) olurkendi haline þaþarsýn Asanýn aslýný görüp Musa gibi kendi varlýðýndan kaçarsýn
Sosyal Medyada Paylaşın:
Almuti Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.