Ayrılık
Dilimden dökülen sözcüklerindesin,
Bildiðim sevda türkülerinin.
Sürüp giden hayatýmda seslendiðim.
Sis çökmüþ daðlarýn karlý yamaçlarýna...
Güzel günler geride kaldý, ayrýlýklar da!
Ayrýlýklar böyle yalnýzlýklarda...
Ateþ düþtü bir kere dillere, yüreklere
Güneþ yeni yeni doðuyor,
Ayrýlýk sevda çiçekleriyle doldu.
Yaðmurun yaðýþýný özlüyorum...
Bir baþka bakýyor insanlar birbirlerine
Gözlerim bir kapalý, bir açýk...
Yarýnlarda, aþkýn sonsuzluðu yok!
Çekip gitmek var da onsuzum yalnýzca
Gözyaþlarýndaki direnç de yetmiyor,
Dilimden dökülen sözcükler,
Ölüm ayrýlýk iþte, geriye dönüþü yok!
Aðladýðýmdan deðil bu gözyaþlarý.
Yaþadýðým topraklarýn adý vatan,
Ben, bugünler için yaþýyorum.
Öldüðüm zaman, bu ayrýlýk gülüm.
Bunun adý ayrýlýk - ne dersen de -
Bu sevdanýn inan baþka tanýmý yok!
Bildiðin ayrýlýk türkülerinden...
Namýk Kemal ÜLKÜ
Þubat – 2008
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.