Var mýdýr dünyada dik gezen,
Var mýdýr topraða yüz sürmeyen,
Var mýdýr girmeyen hep bekleyen,
Asýl mekaný hiç bekleyen isteyen..
Bir avuç topraktan yaratýldýk,
Kýsým, kýsým gruplara ayrýldýk,
Hiç gitmeyeceðiz diye aldandýk,
Sonunda baki mekana yol aldýk..
Yok, gidip de geri gelen oralardan,
Ne kadar yaþarsan hepsi olur yalan,
Tutturmuþuz dünya derdinde her an,
Haber verilmiyor oraya gidildiði zaman..
Ne oluyor neler oluyor o mekanda,
Koþmaktayýz dünyada yok çantanda,
Ne kadar kývranýp, çalýþýp uðraþsan da,
Neyin varsa o oluyor o an aynýnda..
Yok, bu yolun sonu bitmiyor,
Ecel gelince biraz geri gitmiyor,
Gözler kapanýnca her þey bitmiyor,
Kara toprak hepimiz yiyip bitiriyor..
Bir savaþtýr devam ediyor,
Kazanan kim neler yapýyor,
Asýl hayat orada devam ediyor,
Ne olursa olsun sadece göç ediyor..
El avucun daima dolu olsa da
Sadece yaratan soruluyor orada,
Ne denilince þu yalan dünyada,
Hep yok oluyor o ulvi yolculukta..
Var mý dönüþ tekrar yaþayayým desen,
Hiçbir þey fayda bunu bir anlayabilsen,
Dünyaya kanmayýp yaþamý bir bilsen,
Asýl odur onunla doludur kesen..
Nice zamanlar hep böyle yaþandý,
Kahrolasý nefisler hep ona kandý,
Bir þey yapamadý her zaman aldandý,
Ama nefislerimiz hiç uslanmadý..
Uyan ey nefsin geri gelinmiyor,
Oradan kimse de haber vermiyor,
Ellerde yok bir þey olanda gidiyor,
Orasý baki oradan geri gelinmiyor.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.