MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

Küllükte Açan Çiçek
Emine UYSAL (EMİNE45)

Küllükte Açan Çiçek



S/el’in akýntýsýna kapýlan düþtü ömür
Kar, yaðmur, borandý göle dolan savurgan ümitler


Haþin bir rüzgâr esti, aldý tohumu kozasýndan
Küçük bir kývýlcýmla tutuþtu körpe bedeni
Harlandý baharý, arlanmayanlarýn elinde
Küllükte nihayet buldu vuslatsýz yolculuðu
Býraktý kendini küllüðün yumuþak kollarýna


Tek dileði; büyüyüp serpilmekti
Yaðan yaðmurlarý, damla damla içti sabýrla
Tutunduðu küllükte, kök saldý filizlendi



Mutluydu
Topraðý tanýmýyordu ya…



Diðer çiçeklere benzemezdi rengi ve kokusu
Bedeni cýlýz, yapraklarý solgundu

Esti yine!
O sert bakýþlý rüzgâr
Söktü çelimsiz fidaný yerinden
Götürüp attý çiçek doðuran bahçelere
Bakýndý etrafa etraflýca
Tanýndýðý toprak bastý baðrýna


Artýk çok geçti
Geçti ömür



Biraz dargýndý, bitirilirken hayatý
Boynunu büktü çiçek, soldu
Sere serpe uzanýrken topraðýn koynuna

Gübre oldu topraða
Öldürüldüðü küllükle serpilerek topraða




Söz: Emine Uysal
Yorum: Mehmet Ali Yalgýn (m@li64)
Þiirime ses olduðu için Mehmet Ali bey’e çok teþekkür ederim.




Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.