GÖNLÜMLE SOHBET
//Dünyevîne girmeden, aþktan emin olmalý;
Yârde, eðreti deðil; mahþere dek kalmalý…//
Bil ki ben seni bildim, yak sevdâ potasýný
Deme sakýn; “Meylimi, biçmesem mi günâha!”
Sýrf bu cihetle harca, al ömrün rotasýný
Deme sakýn; “Uzaða, uçmasam mý acaba!”
Çýtlatmazsan bilemem, nihaî aþk düþünü;
Sonra piþman olmak var, sen seç kendi eþini
Ömrüm vâkî oldukça, kovalarým peþini
Deme sakýn; “Zorunu, seçmesem mi acaba!”
Can arzuna âmâde; al, dileðince çal çýrp!
Gýk derse bu bahiste; taþlardan taþlara çarp.
Deðil mi ki topraktan, öksüz diyârlara serp
Deme sakýn; “Üstünden, geçmesem mi acaba!”
Yol olurum cinnetine, aklýmý kayba satýp!
“Sýrra dal!” de, dalarým, mantýðý borca takýp!
Her hasmýný boðarým, çepeçevre kuþatýp!
Deme sakýn; “Suyundan, içmesem mi acaba!”
Meyline boyun eðdim ki, meramým apaçýk!
Duyguna güvencim tam, varsay ayarý kaçýk.
Aþkta kalbî deðilsen toparlarým az buçuk
Deme sakýn; “Ýçimi, açmasam mý acaba!”
Söyle gönül, ne dersin, boþuna mý bu çaba!
Hayâlîne mum oldum, üstüne de dert caba
Etraflýca düþünüp, kendini çek hesaba!
Deme sakýn; “Gerçeði, saçmasam mý acaba!”
22.02.2008 17:08
28.04.2008 21:16
Salih ERDEM / AYDIN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.