Yeþilköy’de gün doðuyor. Bir adam, kayalara çýkmýþ balýk tutuyor. Alaca karanlýkta martýlar uçuþuyor, Ahlarla baðrýþýyor. Hafif bir lodos esiyor, Deniz kokusu geliyor. Evlerde, Iþýklar yanmaya baþlýyor. Hiç uyumayan Ýstanbul uyanýyor. Bazýlarý uyumaya gidiyor, Bazýlarýna gün yeni baþlýyor. Ýstanbul’a gün doðuyor, Yeni günle,yeni umutlar baþlýyor…
Sosyal Medyada Paylaşın:
i.Karanlık Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.