Dolu(n)aydan Daha Doluyum

Þubatýn ortasýnda denize dalar gibi
Titrek bedenim.
Aslýnda,
Sen nasýlsan öyleyim iþte
Gün ýþýklarý sýzýyor
Ebruli gecelerimin üzerine
Gittikçe az üzüyor beni yalnýzlýk

Kokunu anýmsatan
Çiçek tozlarýný süpürüyorum
Penceremin pervazýndan
Us’um ram,
Us’um kabahatinden büyük
Yüreðimse…viran
Bilemeyeceðin kadar

Kirpiðimde biriken
Her katre tuzu içirmek istiyorum
Özlemini kuruttuðum güllere
Acýsýný kanatýp, irinli yaralarýnýn
Kötürüm bacaklarýmýn koltuk deðneklerini
Savurmak denizlere

Ayalarýmla kazýyýp mabedimi,
Saçýmýn telini uzatmak güneþe
Sýfýrla baþlayan takvimlere
Lila divit uçlarýndan
Þiirler karalamak
Kifayetsiz sözcüklere inat

Gevrek simit tadýnda
Ve yanýnda ince belli bardakta
Ýkindiler demlemek
Uzun býyýklý tavþan uçurtmalarý salarken
Göðün Tanrý’ya yakýn yönüne
Baþýmý çevirip yanan ne varsa dünlerimde

Korlarýna
Ve tüm korkularýma adios demek

Adios !


Çiðdem Parlayüksel
Sosyal Medyada Paylaşın: