ANALAR

Hasreti solurken tek baþlarýna,
Gurbetin elinden naçar analar.
Geceyi ýslayan göz yaþlarýna,
Yürek yangýnýndan kaçar analar.

Gelir diye umut baðlar yarýna,
Her an düþer ayrýlýðýn narýna,
Onlarý unutan evlatlarýna,
Hergün yürek yürek göçer analar.

Coþkun maðma gibi kaynar özleri,
Aðlaya aðlaya þiþer gözleri,
Birer yalým olur yakar sözleri,
Yavruuum der kendinden geçer analar.

Bazan sýzlanmasý deysede cana,
Ananýn halinden anlar bir ana,
Evlat kokusunun geldiði yöne,
Teleksiz ve tüysüz uçar analar.

Hisseder hasreti onda beþ duyu,
Ana sevgisi bu zannetme huyu,
Bir lokma ekmekle bir yudum suyu,
Göz yaþýna katýp içer analar.

Þefkati daima inler içinden,
Sessizce kendini dinler içinden,
Yavrusunu görse binler içinden,
Eli yordamýyla seçer analar.

uruþlu aþýk þefkati

Sosyal Medyada Paylaşın: