Gölgeler, Aslýna deðil Gölgesine vurgunuz; Ah o endam O zülüf ki, Zamanýmýn boynuna dolanýr. Gözlerin keskin kýlýç Vur, Nasýl olsa sana doðmuþ sanýrým Bir sensin, Ben bir gölgeye inanýrým.
Ey güzellikler Aðaç, çiçek, arý, bal Güzel bir sevgilinin bakýþlarý, gözleri Hoþa giden ne varsa Yaratýlan bir gölge deðil mi? Neyin, peki neyin? Yansýyan bunca güzelliðin aslý ne? Görmek için asýl güzelliði Kör olmak gerek, Þeytana, nefse, geçici olan her þeye...
Nedenmiþ, Duygularým alýnmýþ Ben hiç sevmem öyle mi? Emanet olan bu caný, Borç aldýðým her aný Gene, Yaratýlmýþ bir borçlu olana adamak mý hayat, Tercihim bu mu? Hey hay Yaþam kaynaðý Allah’ým; Senin verdiðini Senin verdiklerinle ödemek Ödemek için ben kulum demek Evet din borç demek, borçunu bilmek gerek.
Yok yok baþka bir þey Eðer gölge varsa Her þeyin uzayýp dolanan bir gölgesi Saðýnda solunda kýsalýp giden Vardýr elbet asýllarý Dünyanýn aslý nedir Neden gölgelere itaat edilir.
(Ekim 2010 Ýstanbul)
Sosyal Medyada Paylaşın:
Melik Haker Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.