ARTIK YOKSUN
Kantin boþluklarýnda sevdim edepsizliðini.
Merdiven boþluðunda anlattým ilk sana baþlayan bizi.
Sahil kenarlarýnda oturdum seninle.
Vapurda tutmuþtum terleyen elini.
Öpmüþtüm ilk kez tahtadan bir kafede seni.
Küçüktün tatlýydýn sevmiþtim seni.
Uzaklardaydým kimi zaman.
Özlem çokluðunda ansýzýn yanýndaydým.
Dert etmezdik hasreti, daha çok baðlardý bizi
Ne bilirdim satacaðýný aþkýmýzý, beni…
Ne bilirdim yakacaðýný yüreðimi.
Yalanlara hapsettin yok ettin sevgimizi.
Saygýmýz vardý hani üç paralýk oldu hiç ettin benliðimizi
Ne ben bendim ne de sen sen olabildin.
Yýllarca direndim, affettinmi dedim kendi kendime
Affetmemiþtim hiç seni. Affedememiþtim.
Ama terk edip gidememiþtim de var olamayacak hayallerimi
Yýktýk periþan ettik insanlýðýmýzý, duygularýmýzý.
Þimdi beþ yýlamý yanmalý küçük kýz
Yoksa yok olan sevdamýzamý.
Ben neye yanýyorum biliyormusun?
Gururumu hiçe sayýp seninle olabildiðime.
Þimdi yoksun.
Hiç olmuþ muydun benim içimde
Varmýydým satabildiðin ben, senin içinde.
Herþeyim olduðunu sandýðým sen.
Evet, sana söylüyorum küçük kýz
Yalanlara boðduðun benim içinde
Artýk yoksun…
Halil Ýbrahim Þahin
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.