ÇALINTI ŞİİR

Hayallerin uyku vakti
Vuslat için çok geç þimdi
Gittiðim her yere benimle gelme
Taþýyamam artýk kocaman bir ümidi…

Güneþ tüm seslerden uzak
Son demlerini yaþarken gökyüzünde
Þair seslerin içinde boðuyordu hayallerini
Þehir farklý oyunlara perde açýyordu
Çocuk ayaklarýný yere vurarak
Elma þekeri istiyordu

Umutlar tüketilirken, ince belli bardakta
Kadýn kandýrýlmýþ, geciken bir sesi bekliyordu
Gökyüzü ellerini ýsýtýyordu, o þairin buruk soluðunda
Kendi sesi takýlýyordu her defasýnda kulaklarýna
Faili meçhul bir cinayeti dinliyordu
Þah damarý kesilmiþti kaleminin

Kendinden çaldýðý þiirleri týrnak içine almýyordu
Hýçkýra hýçkýra aðlýyor
Ve yine utanýyordu…

Dar koridorlardan geçerek hýzlýca
Yoðun bakýma kaldýrýlýyordu þiir defteri
Eski Türk filmlerinden bir kahraman çýldýrýyordu
Hayal kýrýklýðý bir yaþýna daha giriyordu
Þair her þiirin sonunda olduðu gibi

Yine ölüyordu…



Hayallerin uyku vakti
Vuslat için çok geç þimdi
Gittiðim her yere benimle gelme
Taþýyamam artýk kocaman bir ümidi…

Arzu Buse ERASLAN
06.10.2010
21.17
ANKARA(Hüzün Diyarý)

Sosyal Medyada Paylaşın: