Bunca zaman bana anlatmaya çalýþtýðýný, kendimi bulduðumda anladým..
Herkesin mutlu olmak için baþka bir yolu varmýþ, kendi yolumu çizdiðimde anladým..
Aðlayaný güldürebilmek, aðlayanla aðlamaktan daha deðerliymiþ, gözyaþýmý kahkaya çevirdiðinde anladým..
Yalan söylememek deðil, gerçeði gizlememekmiþ marifet, yüreðini elime koyduðunda anladým..
’Sana ihtiyacým var, gel!’ diyebilmekmiþ güçlü olmak, sana ’git’ dediðimde anladým.. Biri sana ’git’ dediðinde, ’kalmak istiyorum’ diyebilmekmiþ sevmek, git dediklerinde GÝTTÝÐÝMDE anladým..
Özür dilemek deðil, ’affet beni’ diye haykýrmak istemekmiþ piþman olmak, gerçekten piþman olduðumda anladým..
Ve GURUR, kaybedenlerin, acizlerin maskesiymiþ, sevgi dolu yüreklerin gururu olmazmýþ, yüreðimde sevgi bulduðumda anladým.....
Sosyal Medyada Paylaşın:
NURAYCAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.