"akýp geçen"
çengelinde akrepler
yelkovan ayrýlýk der
tiki gitmiþ tak altýnda gövdem
bugünde tutsak hayat
tut ki yarýn doðmuþum
dünleri silerek
yine gölgem kayýp
takýlý geçmiþin çelmeleri ayaðýmda
"arta kalan"
gülücükler giyinir her sabah yüzüm
/oysa bugün günlerden hüzün/
artýklarý asýlýr çeker çehremi
güneþ batar gözümde
hayat karartý býrakmada
silebildiðim kadarý yüzüm
kalaný yalancý mimikler
kýr aynayý!
tuza dönsün
ki
yara külünden doðsun
"gülümse"
aradýðýmýz çorba sýcaðý
sofrada
eksilmezdi kavga
rengini bilirdik geçmiþin
damakta hala tadý
.
.
. tek atýmlýk
cümle kalmýþ dudakta
ve yürek