Ben O Ve Deniz
iki kiþilik tahta bir masadayým
kýblem açýk mavi
burnumda, yosun yeþili yalnýzlýklar tütüyor
beyazýna dalarken gözlerim, öpüþen martýlarýn
saçlarýmda güneþ kýzýlý nem
þiire doðru akýyor
sarý leblebilerden kalpler çiziyorum
terli bira bardaðýmýn çevresine
renkler son dansýný ediyor gözlerimizde
aðlamaklý flamenko müziði eþliðinde
sahile doðru demleniyoruz
ben, o ve deniz
teðet geçiyor balýkçý kayýklarý
rus çocuklarýnýn sarý saçlarýndan
ben, kumdan kaleler yapýyorum bize
yýkýlýyor, yeniden yapýyorum
parmak aralarýma dolan
çakýl taþlarýný bahane edip aðlýyorum
oltasýna takýlan mýrmýrlardan veriyor
emekli bir öðretmen
akþamýn sessiz tokatlarý vururken kýyýlara
zaman, çok uzakta bir yarým ada
alýp baþýmýzý gitmek istiyoruz
ben, o ve deniz
Çiðdem Parlayüksel
Sosyal Medyada Paylaşın:
Çiğdem P. Yüksel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.