uzak
Sen yoksan, anlamý olmayan bir hayat kavgasý için,
Senden uzak diyarlarda, sensizliðe alýþabilmek,
Ölümün bir diðer adýdýr…
Ýstanbul bile çare deðilmiþ
Yüreðimdeki yangýný söndürmeye…
Ýsmini her andýðýmda, ya da seni hatýrlatan bir þeyler
Gördüðümde gözyaþý akýtýyorsam
Umutsuzluðumdan deðil, çaresizliðimdendir…
Zaman ile düþman olduk!
Dakika, hatta saniyeler bile boðar beni,
Koca bir ömür boþu boþuna geçmiþçesine
Caným acýr senden uzaklarda…
Sen yoksan, hayatýmýn bir deðeri yok ki
Kaybedersem üzüleyim…
Küflü pis bir pansiyon odasýnda,
Zorla uyuyabildiðim soðuk yataðýmda,
Her sabah sanki,
Günaydýn Öpücükleri konduruyorsun,
soðuktan, kurumuþ, buruþmuþ yanaklarýma
Bundan dolayý, önce kendimi çok mutlu hissediyorum.
Sonrada ayaða kalkýp,
Duvarda duran, kýrýk aynadaki kendime bakýnca
Yeniden yaþayan bir ölü oluyorum…
Son zamanlarda, peþimden hiç ayrýlmayan,
Bazen nefesini ensemde hissettiðim,
Aðlamaklý, ama hiç konuþmayan hayaline raðmen
Suratým hala bir gülüþe hasret…
Nesin sen söyler misin?
Benliðimi sonsuz bir uçurum olan,
O büyülü bakan gözlerinin esiri ettin…
Tatlý bir melodi gibi, hala kulaklarýmda çýnlayan,
O emsalsiz sesini duymayý hayal ederken,
Her günkü gibi, yaþlý birkaç karganýn korkunç
Sesi ile güne baþlamanýn
Felaketini yaþýyorum senden uzaklarda…
Kim bilir þimdi nerelerdesin, hangi þanslý yerdesin,
Hangi þanslý varlýk için çýkýyor aðzýndan kelimeler,
Oysa bilemezsin, beni her gün nasýl öldürüyor
Ýçinde sen olan, bütün cümleler…
raviz demirel...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.