Gönlüm hüsran, yürek hicran bu gece,
Hüzzam çalar naðmelerim sessizce.
Vuslat bilmez, firakýnda her hece.
Özleminin hasretiyle yanayým.
Söylenecek çok sözüm var inceden,
Nasýl derim hangisi ne niceden.
Daðýlmýþým sendin beni derceden,
Sevmesen de! Ben seviyor sanayým.
Hatýrým yok beni anmaz sözlerin.
Eller gibi sanki bakar gözlerin.
Ateþlere verdi ahým, közlerin.
Yanar baðrým sana nasýl kanayým.
Od’undayým kebap sanki sineler,
Her gün derdim tekrar eder yeniler.
Geçmiyor ki, günler oldu seneler,
Gece gündüz ateþinde donayým.
Baðbaðansýz baðým kaldý bileydim.
Fýrsat bulup sevdiðimi diyeydim.
Gel deseydin daðlar aþýp geleydim,
Dünya dursun, ben yerine döneydim.
Bozkýr harap, viranedir bucaðým.
Gülün deðil, narýn dolmuþ kucaðým.
Tütmez oldu söndü artýk ocaðým,
Kaderim de; beyaz deðil karayým
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.