Abdurrahim Karakoç'a

ABDURRAHÝM KARAKOÇ’A

Ýnandýðý hak bildiði davada,
Mýsradan mýsraya akar Karakoç.
Engeller çýksa da daðda ovada,
Coþkun seller gibi yýkar Karakoç.

Ýyiye, güzele, dosttur doðruya,
Her zaman her yerde düþman eðriye.
Kar, boran, ayazda koþar çaðrýya,
Dostuna bal, kaymak, þeker Karakoç.

Ülkümün yolunda dalkýlýç deli,
Hayat macerasý çileyle dolu,
Allah için yazar, sivridir dili,
Namerde kancayý takar Karakoç.

Hak ve hakikati savunur, özler,
Adalet yolunda Ömer’i izler,
Hedefi olunca tüm kirli yüzler,
Tokadý kalemle çakar Karakoç.

Þiirin, kelâmýn koca çýnarý,
Atadan mirastýr hiciv hüneri,
Gündüz adam arar, elde feneri,
Zalimi heceyle yakar Karakoç.

Utanmadan yetim hakký yiyenin,
Her gün haram lokma ile doyanýn,
Mü’mine mürteci, yobaz diyenin,
Diline kezzabý döker Karakoç.

Hüzünle bakýnca eski yurtlara,
Hasret kaldýk yiðitlere, mertlere,
Düçar olduk diye türlü dertlere,
Derinden ýzdýrap çeker Karakoç.

Gazi der, haini çoktur yörenin,
Haramzâde olup devran sürenin,
Millete sinsice tuzak kuranýn,
Susmaz, karþýsýna çýkar Karakoç.


Gazi Hüseyin KILBAÞ



Sosyal Medyada Paylaşın: