--- Göç, çocukluðumu özetleyen BÜYÜK kavram. Göç, hayallerimi yarým býrakan zorunlu ders’im. Göç, annemin çaresizliði, babamýn suskunluðu... Göç, benim hikâyem...
Çocukluðum göçebe cümlelere gebeydi Her an sahip olduklarýmdan birkaçýný kaybediyordum
Bazen yüksek yüksek baktýðým daðlarýmdan Bazen yemyeþil uzandýðým çimenlerimden oluyordum Doluyordum dinmez acýlara Göðümde gri bulutlar resmi geçit yaparken
Çocukluðum göçebe durumlara alýþkýndý Sevdiklerimi bir bir yitirmek olaðandý
Kâh yaþýtlarýmdan parçalar kopuyordu Kâh büyüklerimden ah û figanlar yükseliyordu Ben umutlarýma sýmsýký tutunmaktan vazgeçmezken
Çocukluðum göçebe öykülere ev sahipliðiydi Kürtçem Türkçeme yavaþ yavaþ boyun eðerken
Daim yasaklar uðrardý özgürlüðü bekleyen kalbime Daim karabasanlar kurþunla uðrardý her geceme Ben yeni bir sabahý güzel bir þiirle karþýlaþmayý umarken
1 Ekim 2010, Mardin
Sosyal Medyada Paylaşın:
meselci Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.