Onlar Ve Biz-ötekileme'si
Sana Anadolu’dan
Bir meþe aðacýnýn gölgesinde
Oturmuþ yazýyorum... Sevgili oðlum...
-Adýyaman ili bitiminde Kâhta ya doðru-bulunduðum bu yerde
Ayaklarýmýn dibinden küçük bir akarsu
Sakin bir edayla Fýrat’a doðru
Alýr baþýný gider...
Tutulmaz bir sevinç yumaðý gibi
Durmadan taþýdýðý hayat kaynaðý akarý ile...
Bu akarsudaki sevinci görebilmeli...
Ýnsan...
Doymazcasýna tüketirken dünya üzerindekilerini
Görebilmeli doðanýn pervasýz yaþatma sevincini...
Bir kýr çiçeði ömrümüz
Uzun ömrüne dünyanýn galip gelmemeli
Soyumuz bunu zaten biliyor olsa da
Nasýr acýsý bir kere sardý mý cana
Can havli
Çareler aratýr insana...
Sevgili oðlum...
Daha o güne zaman var...
-ama sen daha dokuzundasýn ve
Tüm bunlarý ileride daha iyi anlayacaksýn-...
Ondalýk sayýlacak olursa yýllar
Her on yýl
Bir baþka boðum
Nefes borumuza karalar
Mesela yirminci asýrda yine ekmek kavgasý varsa
Kölelik çaðýnda olduðu gibi...
Yüzünün deltasýnda yaþamýn
Memik emmi
Döndürülmüþse yer altý solucanýna
Hak etmeyen sýnýfýna konulmuþsa,
Karabinyer gücü olan düþmüþse canýna
Kast etmiþse malýna
-ki malý sadece gün boyu hamallýðýdýr memik emminin-
-Kölelik devri de aynýydý-...
(kazancýný kaleme vuracak olursak
Günlük ötv-kdv-dv-dv... {zorunlu} vergilerini düþersek ömründen
Yarýnda yaþayabilme ihtimali var memik emminin
Ya öbür gün...
Öbür günü ise memik emminin...
Muamma...
Ne var ki
Bu koca Anadolu topraðýnda
Bu medeniyetler barýnaðýnda
Memik emmi sen öldükten sonra
Bir metre elli santimlik mezara ödeyecek para
Bir yana
Býraktýðýn borçlarýnla
Seni gömmek bile istemediler Memik emmi... Bir parça kara topraða...
Git-gel evrak trafiðinden sonra
Fukara komþun celilin uðraþýyla
Bir belediye mezarlýðýnda ’onlar’ dedikleri
’Bizlerin’ yanýna gömdüler seni
Kurganýmýz seramik, mermer ya da bronzdan olmasa da
Sedef çaký deðerinde bir bazalt diktiler baþucuna
Sevgili oðlum...
Bize ’onlar’ diyorlar ve kendilerinden ayýrýyorlar
Týpký memik emmi gibi
Sözde vatan evladý idi o da
Her bir yaþam ipimiz her bir parmaðýna takýlý
Karabinyer gücü olan
Elinde oynatýr karagöz umutlarýmýzý...
Biliyorum oðlum...
Bir zaman olacak ki,
Sýðýnacak herkes bir birine
Bir kara tufan sardýðýnda tüm insanlýðýn ömrüne
Kýymetler yer deðiþtirecek
Herkes sakýndýðýný verecek ötekine
Çünkü ötekidir artýk kendiside
Daha ötesi mi?
Ne’ onlar’ olacak ne de ’biz’... Damarlarýnda yaþamýn...
Dolaþacak koca bir hiçlik...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.