GARİP KÖYLÜYÜM
Bir arzuhalim var, koltukta oturana,
Ayaklarýný indirmeden, döndü bana,
Kükredi, benzedi saldýran bir aslana,
Tir tir titredim, çünkü ben garip köylüyüm.
Bel bükmem yetmedi, istiyor benden secde,
Efendilik unutuldu, hep eðildikçe,
Kardeþ kardeþi ýsýrmaz, toplu yedikçe,
Seçimden seçime hatýrlanan köylüyüm.
Ýki tatlý söze kanar, aðzým sulanýr,
Yað çekmeleri bitince, midem bulanýr,
Bu baþ ben de olunca, daha çok aldanýr,
Konuþ beyim konuþ, yutan garip köylüyüm.
Onlar gelmeden muhtar sofrayý hazýrlar,
Þahane yemezlerse, belki de kýzarlar,
Bir imzayý atmayýp, ayakta azarlar,
Rüþvetin adý hediye, garip köylüyüm.
Ýnanýr görünsem de, yuttum sanmayýnýz,
Biz uyanýrsak, siz koltukta kalmayýnýz,
Türkiye’yi cennet parçasý yaptýrýrýz,
Ceylan postunda aslan, ben garip köylüyüm.
17/05/2004
dursun yeþil
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.