Kitaplarda medfûndur o ölümsüz þâirler
,,Öldüklerini’’ söyler iftirâda mâhirler
Süleymaniye’de Gazel okumakta Fuzûlî
Bahçesine oturmuþ, iki büklüm hayâli
Sonra da Bâki baþlar Divân’ýný inþâda
Süleymâniye gark olur her gece dilþâda
Necib Fazýl kolkola yürür Yahya Kemal’le
Kendi Gök Kubbemiz altýnda okunur Çile
Yunus’umda asasý ve Âþýk Veysel’de saz
Gönüllerinden gelir her naðme-i dilnevâz
Eminönün’e gelmiþ þâirim Ömer Hayyâm
Yanýnda Rubâi’ler, elinde mey dolu câm
Yokuþu týrmanýyor Ömer’im kehil kehil
Þarâbýnýn rengine batmýþ deryâyla sâhil
Aruzla dalgalanýr sanki dalgalar tül tül
Hece vezninde eser, rüzgârlar üfül üfül
Mehmet Âkif karþýlar, þâir Ömer Hayyâm’ý
Elinde görür görmez, mey dolu sýrça câmý
,,Ýçme ya þu zýkkýmý’’diye Âkif Ömer’i peyler
Hayyâm cevâb verir:,,Âþýkýn dostudur meyler’’
Mevlâna koþup gelir, elinde de Mesnevi
,,Gönlümüz bizim deðil günâhkârlarýn evi’’
,,Gel, gel, ne olursan ol yine gel’’ der Mevlâna
Hayyâm kadehi atar ve döner el-Rahmân’a
,,Herkes tamam mý?’’ diye sordu Aziz Nesin’im
Necib: ,,Bekliyoruz biz, günümüzden bir isim.’’
,,Dostlar, Mihrî Hanýmý davet etti Padiþah’’
,,Vezir gidip alacak bir sandalla inþallah’’
,,Þâirlik has deðildir sadece erkeklere’’
,,Allah’ýn ihsânýdýr hisseden yüreklere’’
Soner Çaðatay
Kelimeler:
Dilþâd: Mutluluk
Dilnevâz: Gönül okþayan
Sýrça: Cam
Câm: Kadeh, bardak
Mey: Þarab