Evladýn olarak seninle, daim gurur duydum Ýþte yiðit evladýn, senin en güzel eserin Verdiðin güzel ahlak, terbiye ile doðruldum Ýþte yiðit evladýn, senin en güzel eserin - Yemedin hep yedirdin, giymedin bize giydirdin Ömrünün en güzel yýllarýný, sen bize verdin Sýkýntýlar yýldýramadý, sen hep göðüs gerdin Ýþte yiðit evladýn, senin en güzel eserin - Düþ’ündü, evladýn okuyup adam olacaktý O da büyüyüp kendine bir yuva kuracaktý Herkes gibi, evladýn da bir baba olacaktý Ýþte bu can evladýn, senin en güzel eserin - Yaðdanlýk olup dünyada, kimseye yaðlanmadým Vatan için vuruldum, yýlmadým hiç yýkýlmadým Menfaat temini için, kimseye baðlanmadým Ýþte bu mert evladýn, senin en güzel eserin - Belki düþündeki gibi bir dünya kuramadým Belki sana “anneciðim” diye sarýlamadým Ve belki de sana layýk bir evlat olamadým Yine de bu evladýn, senin en güzel eserin - Yaptýklarýmýzýn hesabý elbet verilecek Dünya bir devran, iþte geldik geri dönülecek Caným annem, herkes bir gün toprak olup gidecek Evladýnla övün, o senin en güzel eserin!
ÖMER DOÐANLI
Bu þiirin hikayesi: Bu þiir, hakkýný hiçbir zaman ödeyemeyeceðim caným annem HATÝCE DOÐANLI için yazýlmýþtýr. Annelerin hakký asla ödenmez. Babalarýn da.. Sosyal Medyada Paylaşın:
Ömer Doğanlı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.