Hani!

Cevapsýz kalan suallerim
Ruhumu kuþatan meramý halim, boynumu büktüren ahvalim
Gözlerimden kan getiren feryadý abadým, umut sokaðýnda bizar kaldýðým hicraným
Belki dedirten, sabra erdiren, kanaati önceleyen, gönlüme hazaný veren sükûtu arým



Ne kadar susmalýyým…
Gönlümün vurgun yiyen halini o vakit söyle ne yapmalýyým
Hep sabýrda mý kalmalýyým, aczi yeti kanaat mi saymalýyým, cehti ne yapmalýyým
Bilgisiz ve iradesiz yaþamak için ne derlere mi bakmalýyým, hesabý mý unutmalýyým



Oysa ne suçum vardý…
Hakkým ve hukukum zaten gaspçýlarýn sofrasýndaydý, Araf meraktý
Han ve hancýlar mazide kaldý, duvarlarýna yazýlanlar idraklerden çok uzaklaþtý
Ne sabah felahtý, ne akþam niyaz etmek için bir farktý, umutlar azimsiz bir niyazdý



Anam yar dedikçe…
Babam niyetin masumluðunda ekmeði için çalýþýyordu var gücüyle
Boþluða bakýyordu, ne kadar hak ve hakikat varsa soruyordu, hayli yorgundu
Gözleri süzülürken, umutlarý solgun bir þekilde sinesinde beklerken neler kalmýþtý



Gönüllü köle miyim?
Tasnif edilen ve icbar edilerek tercihlerim törpülenirken
Gönül dilin ötelenirken, meramým hiç merak edilmezken, evet mi demeliyim
Þartlar böyleymiþ, yaþamak, yarýþmak için vakit hayli geçmiþ, evet demek geçimmiþ



Muvazenem bozuluyor…
Ruhum prangalarýn girdabýnda çilesiyle duruluyor, yoruluyor
Kalbim sükût içinde, dilim artýk ne söylese de kar etmiyor, gönlüm feryat ediyor
Zemheri sineme hücum ediyor, gözler uzaklara fersiz bir þekilde bakýyor, ne umuyor



Mustafa Cilasun











Sosyal Medyada Paylaşın: