ZULÜM

Ey! Gökyüzü yaðdýr rahmetini! ...
Yað doysun artýk aç toprak susuz gönlüm,
Hangi zamandýr seni bekliyor bak…
Kurudu, karardý yüzü, hasetle doldu ruhu..
Iþýdý þimþeklerin dört bir yana,
Haykýrýyor çýðlýk çýðlýða,
Geceyi gün etti..
Rüzgar fýsýldýyor kulaðýma inceden,
Aðaçlarýn baþý deðiyor yere,
Direniyor sabýrla çýlgýn geceye…
Yapraklar, sarý safran sarýsý yapraklar,
Uçuþuyor bilinmezlere…
Yað artýk, iri damlalar yaðsýn gönlüme…
Yýka rahmetinle doysun bu yeryüzü...
Canlansýn senle hayat bulsun bu beden,
Ýliklerime kadar duysun bu hazý,
Kirlenmiþ ruhumu yýka bu gece
Cennet pýnarlarýndan içir bu gece
Yeniden koynuna al bu gece
Üþüdüm, ört üstüme çarþaf gibi..
Yað ne olur yað seslerin arasýndan,
Doð gönlüme satýrlarýn varlýðýndan
Gün ýþýmadan, çiçeklerim solmadan
Karabasanlar ruhumu esir almadan
Yýka rahmetinle huzur sokaðýný…
Doysun kara toprak doysun sana,
Gönlümün örselenmiþ yarlarý doysun sana,
Yarlarýn tepelerin den süzülsün damlalarýn,
Köklerime kadar insin arzuhalin...
Bedenime can, damarlarýma kan bürüsün,
Sar beni sarmala, aþýk gibi sevdalý gibi
Sabah ezanýnýn ruhuma þenlendirmesi gibi,
Titret bedenimi berrak sularýnla temizle.
Zulmü, erit gözpýnarlarýmdan, mesut et
Ey! yaðmur yýka tüm dünyayý bitsin bu zulüm….


GÜLAYÞE ULUSOY
20/09/2008
Sosyal Medyada Paylaşın: