KENDİME YAKLAŞIYORUM

Eskiden pek beðenirdim ben, kendimi.
Eleþtiri renklerine boyardým, çevremi.
Mükemmel çiçekler yetiþtirirdim.
Akýllý kuþlar gönderirdim, ellere.

Duygu, benim yüce gönlümde yaþardý,
Sanki sadece.
Onur, benim tanýdýðým bir adamdý.
Bana yaðardý, ahlaklý yaðmurlar.

Takdir rüzgarlarý, aklýmý aldý.
Kendime, hayran bakýþlar çizdim.
Hatalar doldurdum, þaþkýn sepetime.
Acý renklerle, pazarlýk ettim.

Çok yanýldým, insan konusunda.
Kendime çevirdim, eleþtiri fenerini.
Çok dolaþmýþým, kendi etrafýmda.
Sanýrým cesaret edemedim, bakmaya.

Coðrafyama alýþmaya, çalýþýyorum.
Hýrpalanma dönemini geçirdim.
Dolaþýyorum, hoþgörü yaðmurlarýnda.
Eksik parçalarý, yýldýzlarla örtüyorum.

Sosyal Medyada Paylaşın: