toprak kutsuyor ayrýlýðý
sevda yaprak yaprak düþüyor baðrýna
dudaklarým savrulurken bahtsýzlýða
tapýnýyorum acýlara
tutkun bir eylül daha bitiyor
beni de gömüyor damarlarýna
kahverengi bir yel gizlice geçip gidiyor ötelere
özlem yakýyor gözlerimi
aðaçtan heykeller diziyorum pencereme
diz çöküyor sensizlik
kapýmdan geçemeyeceksin izinsiz
patikalarýmdaki gölgeler esmerleþtirecek seni
kýzýlýn hükmü kalmayacak
son kuþlar hoþça kal demeyecekler
eylülü nasýl bilirdik biz
biraz kýrgýn biraz öfkeli biraz mahsun
aðzý var dili yok günlerden kalma bir eylül iþte
inanýlmaz derecede suskun
toprak secde ediyor kaderine
öylesine derinden inanýyor ki ölümsüzlüðe
eylülü sevmekten baþka çare kalmýyor
...
f.a.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.