//bir destan klasiðiydin sözümden düþmeyen bir roman heyecanýydýn kalemimden uzaklaþmayan//
herkesin nan peþinde koþtuðu günlerdi devrimi omuzlarýma alýp peþime enfes kokunu salýp yüreðimle can atýyordum daðlarýnda Bilbizek
kah halk türküsünde asýlýyordum güzelliðine kah sessizliðimle daðýtýyordum dikkatini sen çift gözlerime düþesin sen kalbimin yangýnýný göresin diye ve dayanýr dayanmaz kapýya bahar çobaný oluyordum karýþtýðýn rüzgârlarýn Bilbizek
diclenin sesiyle ulaþýyordum yeþillik bitmez yamaçlarýna ve umudumu ve direncimi kaybetmiyordum hiç karýncalardan adým (ç)alýyordum gelmek için yakýnlýðýna bir tavþan ürkekliðinde yaklaþýyordum sana Bilbizek
susuyordum lakin durmuyordum aþkýný büyütmek için mahrum kalýyordum her þeyden yine de ilk tercihim sendin eve uðramýyordum ancak besliyordum ruhumla her an sevgini her durumda özlemini büyütüyordum canýmda Bilbizek