ERCİŞ KALESİ

Kireç olur senden, deyip daldýlar
Bedenden kalbini söküp aldýlar.
Aðladýn, sýzladýn, onlar güldüler
Boynunu büktüler Erciþ kalesi.


Bir bedenin kaldý, kýrýk kollarýn
Emrah’tan ayrýldýn, sustu dillerin
Bir zaman seninle gülen güllerin
Terk edip gittiler Erciþ Kalesi.

Tarihi deðerin bilen olmadý,
Çektiðin çileyi gören olmadý.
Karþýlýk vermeye gücün kalmadý
Dik durmak istersin Erciþ kalesi.

Gelenin yok þimdi soran olmuyor,
Yeni nesle sorsam bilen olmuyor.
Bakarým resmine, yüzün gülmüyor
Boynunu büktüler Erciþ Kalesi.


Kucaðýný açtý Van Gölü Sana
Bir ümit, tutunup sarýldýn ona
Ders veriyor gibi bencil insana
Sulara gömüldün Erciþ Kalesi


Niceler gelip yurdundan geçti
Bir dönem oturup aþýndan içti
Raðbetin vardý bedenin dinçti
Düþtüðün hale bak Erciþ Kalesi

25.03.2010 ALÝAÐA/ÝZMÝR
Erol ÇELÝK
(ERCÝÞLÝ)

Sosyal Medyada Paylaşın: