Biliyorum artýk, zaman çare deðil üstüme sinen yokluðuna her saniye, her dakika daha çok eksiliyorum kendimden. eskiden olduðum adamýn tatsýz bir suretiyim þimdi. yine kavgacýyým belki yine tembel hala vurdumduymaz. ama kim bilebilir? içime gömdüðün mayýnýn her hatýraya dokunduðumda patladýðýný. ölü bir yýldýz gibi kendime çöktüðümü. senden baþka kim bilebilir? dost sohbetinde bile acý çektiðimi. kitaplar anlamsýz artýk. filmler tatsýz birer þaka. þarkýlar acýtýyor çýplak yaralarýmý. ve biliyorum ki, hep beklediðimiz ilkbahar bile, canlandýrmayacak ölen yanlarýmý.
Sosyal Medyada Paylaşın:
keremsafa Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.