İKİ VEDA...
Memleketime ait amatörce çekilmiþ bu fotoðrafý ilk defa gördüðümde; içimde bastýramadýðým hüzün dalgasýna yenik düþmüþ bir þekilde uzun uzun bakmýþ ve ‘Ýki veda bir arada’ diye mýrýldanmýþtým kendi kendime…
Bir tren sevdalýsýnýn bilinçsizce çektiði bu görüntü ,aslýnda yaþamla-ölüm arasýndaki ince çizginin belgesi gibiydi ...Nasýl olmuþsa olmuþ ‘iki veda’ ayný fotoðraf karesinde yer almýþtý...
Mezarlar ve trenler… Trenle yolcu ettiklerimiz ‘belki’ dönebilir ama mezara yolcu ettiklerimizde mendilimiz hep ýslak kalacak…Yamacýn bir yanýndan diðer yanýna bakarken, aniden yer deðiþtirmenin ’an’ ile sabit olduðunu duyumsuyorsunuz yeniden....
Ýþte bu resimdir yaþamý sessizce anlatan.
‘Ýki veda’ nýn buluþtuðu andýr objektiflere düþen.
Ýki mendil vardýr gözyaþý silen,
Bir yolculuk ‘belki’ ye, birisi sonsuzluða gider…
Ömrümüzü sona taþýyor,katar katar yük trenleri
Hüzünlü bir bulut býrakýyor bacasýndan ardýnda
Býrakýp gidiyor mezar taþýný ,bir çýðlýkla hep ayný yerde çaresiz,
Acý çýðlýðý soluyor yamaçlar…
Anam yas tutuyor istim altýnda.
Meðer gonca güller de solarmýþ gün gelip,
Yaprak dalýnda da kururmuþ.
‘Ýki veda’ ya dönüþürmüþ kareler kesiþtiðinde,
Vagonlardan sallanan eller,gün gelip kara toprak altýna da girermiþ…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.