TÜL,GÖKLERDEN HABERSİZ MİYDİ MAVİ ÇİLELER GİYERKEN PANSİYONERLER

Durulmuþ sabahlýðýmý giydim
ödlekler yumurtalarýný býrakmýþlardý soðuk
kar mevsimi deðildi heryer beyazdý
içimde ruhum atýyordu
herifler damarýmda bir yol açtýlar buldozerle
herifler herif deðildiler herif oldular zorla ancak

ýslak çömeldim atlý karýnca bir binitti sevimli çocuklarýn
peki benim saçlarýmda ne arýyordu
gözsüz þövalyelerin
tahtadan zýrhlarý
elma kabuðu soymuþlardý ve törpülenmiþ
kargaþa vardý sadece þehrin kanallarýnda ve cüzzamlý itler
bakýlmaktan yorgun
dilsizler ordusu geliyordu iþte ellerinde davullarýyla,filleriyle
fileleriyle
yalandan dilsizlerdi
dillerinde binlerce pierce vardý


sonunda United aðlayacak nerden
biliyorsun demeyin anlamak için
geç bile kaldým
keçi yoluydu cigaralarým yuvarlandý
light bir kýyýlmýþlýk vardý kan yoktuki
kahvede okey oynayanlar aniden ayaðý kalktý


çocuk silah çekmiþti:teslim olun
ey çað teslim oldum çocukluðuna
çocukluðuma
benim
oyuncaklarým
kayboldu
derviþ olmaða karar verdim
metropol Ýstanbul’un
metrosunda tanýþtýðým
sakalý,saçý,býyýðý ,kaþý kýrkýk
üryan adam
benden su istemiþti
büfeden iki tane aldým

yýllar önceydi
derviþlik neydi aslýnda hiç bilmiyordum
16 yaþýndaydým
habire Meydan Larousse karýþtýrýyordum

Sirkeci’de eski bir bina görsem
içinden derviþler çýkacak
sanýrdým
dansediyorlardý orada
ben de gitse miydim??

durulmuþ sabahlýðýmý çýkardým
yýkanmýþ verandaya astým
ödlek yumurtalarýný
sahana kýrdým
hayýr kar mevsimiydi
farkýnda deðildim
ve ben 40’ýnda deðildim
ve buldozerler
ve kar yaðýyordu
ben karlarý izledim durdum

içimde bir yerlerde ruhumu sarsan ben
sansarlar sardý korkuma güç aradým
baþak tünelleri akþamdan kalmaydý
yuttum cigara dumanlarýný ve gece nöbetteydi
göklerden habersiz miydi mavi çileler giyerken pansiyonerler
þehirde limitsiz geziyordu kargalar siyah
ateþin tüm hýncý damarlarýma battý:parkinson

ve ben dýþarý çýktým

CENGÝZ ZORLUOÐLU
Sosyal Medyada Paylaşın: