AYMIYIM İŞİTE

Sabah oluyor usulca kalkýyorum yataðýmdan
Güneþe bakýyorum derin bir yalnýzlýk
Yüreðim yanýyor arýyorum seni
Çayýmý yudumlarken bir hüzün çöküyor içime
Efkâr basýyor birden
Evden çýkarken kapýyý usulca örtüyorum
Ellerim ellerini arýyor tutmak için
Sen yoksun tutamýyorum ellerini
Öðle yemeði yemiyorum sensiz
Akþamý iple çekiyorum
Akþam karanlýðýnda sessiz kaldýrýmlardan yol alýrken
Caným eve dönmek istemiyor
Bir park görüyorum yolun kenarýnda
Biraz otursam mý oturmasam mý derken
Sensiz vakit geçirmeyi istemiyor gönlüm
Hýzla geçiyorum kaldýrýmlarý
Evin kapýsýna geliyorum
Kapýyý açarken karþýmda seni hayal ediyorum
Ýçeri girdiðimde gözlerim yine boþta
Senin anlayacaðýn ayný kahve ayný insaným
Gece yataðýma sensiz uzanýyorum
Burada her þey eskisi gibi bir sen yoksun iþte
Deðiþen bir senin yokluðun
Bense her zaman ki gibi aynýyým iþte
Sessiz sakin durgun yorgun ve aynýyým iþte
Aynýyým iþte…

Sosyal Medyada Paylaşın: