BİR ZALİM GURBET Kİ
Arkamda býraktým, derdimin ilacýný
Benden çýkarýr oldu, karlý daðlar hýncýný
Baharlarý görecek, yayalarýn aþkýna
Bir zalim gurbet ki, hasretle yaktý caný…
Dalýp dalýp uzaklara, bakýyorum camlardan
Baksam da göremem, uzansam tutamam
Ýsyanlarým çare deðil, yar geçmez buralardan
Bir zalim gurbet ki, gülmeyi unutturan… …
Doðrultmak istedim de kýrýldý dallar
Aðarýrken tan yeri, okunurken ezanlar
Dualarýn aþkýna, çaðýrsan da can özüm
Bir zalim gurbet ki, araya koydu daðlar…
Þu yüce daðlarýný, duman almýþ sis almýþ
Ne kadar ayrý düþse, kim yarini unutmuþ
Bir dikene dokunan, açan güller aþkýna
Bir zalim gurbet ki, araya hasret koymuþ…
Gülsüm GÜLMEZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
gülsümgülmez-6870 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.