Çocukluk Cennetine Özlem

Bir daha ister miyim
O çocukluk günlerini,
Köyde yalýn ayak
Koþtuðum toprak yollarý
Bilmiyorum...

Yaþadýklarým çok uzaðým da
Deðil,
Her an bedenime ruhuma bir çentik atmýþ.
Yükseldiðim, ya da aþaðýlara doðru
Düþmeye baþladýðým zamanlar oldu.
Bir dalgalý denizdeyim þimdi,
O güvenli çocukluk limanýndan ayrýlalý
Cennet bahçesinden çýkalý çok oldu.

Düþündüm,
Gerçekten neden dönmek ister insan:
Çünkü o güvenli,
Her duygunun yalansýz
Yaþandýðý,
Tertemiz bir kalple doðulan zaman
Ýþte o zaman
Cennetten verilmiþ saf temiz yaþam.

Büyüdükçe artýk
Ýnsan olur küçük çocuk.
Anlar ki,
hayat, yol ayrýmlarýndan ibaret;
Her bitimin sonunda
Çoklu seçenekler var.
Ama, iki ana yol
Günah ve sevap
Anlam ve anlamsýzlýk
Yalan ve gerçek
Hak ve batýl...
Tüm bunlar arasýnda seçim
Yaþam oyunu bu
Kaderimiz seçmek olmuþ
Ya cennet bahçesi
Ya cehennem çukuru...


Allah’ýn fýtratla yazdýðý
Cennetin yolu
Diðeri,
Þeytanýn aþýrýlýklarýyla
Körüklediði,
Her adýmda
Ýnsaný kendinden uzaklaþtýran
Yabancýlaþtýran
Ýstikamet açýsý...

Ýþte bu asýl içimizi kanatan
Eski çocukluk anýlar sandýðýnda
Aranan,
Bozulmamýþ ilk halini ruhun
Rabbimizin koru ve geliþtir diye verdiði
Büyük bir aþkla,
Özlem duyulan
Haktan bir can
Çocukluk cennetinde aranan.

(Eylül 2010 Ýstanbul)

Sosyal Medyada Paylaşın: